D E S C H A P E N
De wol die gebruikt word komt van allerlei soorten schapen. Elk heeft zijn eigen textuur, vilteigenschappen, kleur en stuctuur. Graag willen we je dan ook voorstellen aan;
Daan, Betsie, Piet en Lies!
DAAN
Het Drents Heideschaap is het oudste schapenras van het vaste land van West-Europa en komt vanaf ongeveer het jaar 4000 voor Chr. voor in Drenthe. Dit ras is het laatste overblijfsel van de schapenhouderij zoals deze zo’n 6000 geleden al plaatsvond.
Het Drents Heideschaap kan leven op schrale heidegronden. De schapen hebben dan ook in de afgelopen eeuwen een belangrijke bijdrage geleverd aan de verbetering van landbouwgronden. Overdag zwierf de kudde onder leiding van de herder en zijn honden over de heide en s’nachts werden de schapen in de schaapskooi opgesloten. De mest uit de kooi werd verzameld en vermengd met heideplaggen en daarna over de landbouwgronden verspreid. Zonder bemesting was landbouw in die tijd praktisch onmogelijk. De schapen werden overbodig vanaf het moment dat de kunstmest in de markt werd gezet. Dit is mede de oorzaak dat een groot deel van het oude type Drents Heideschaap is verdwenen. Omdat het dier verder weinig productief is verviel hiermee diens economische basis.
Tegenwoordig word het schaap weer gebruikt voor het in stand houden van de heidegebieden, door middel van begrazing. Wanneer dit niet gedaan word veranderen de gebieden al snel in grasvlakte en/of bossen. Overdag op de heide, onder leiding van de herder en zijn of haar hond en s’nacht in de schaapskooi.
BETSIE
De herkomst van het Nederlandse Bonte schaap is onbekend en dat zal waarschijnlijk ook altijd zo blijven, tenzij genetisch onderzoek ooit een bijzondere link aan het licht brengt. Naar vermoed bestaat er een verwantschap met het bont heideschaap of het melkschaap. Maar het Bonte schaap is zo’n genetisch rommeltje dat het spoor nog amper terug te vinden is.
Vaststaat dat het dier van oudsher voorkomt in het veenweidegebied en dat het zich pas de laatste vijftien jaar heeft verspreid over de rest van het land. Het waren vroeger de schapen van boeren uit deze gebieden als dieren die het gras kort hielden, makkelijke beesten waar je geen omkijken naar had. Ze liepen rond over kaaien en in boomgaarden.
Het zijn geliefde schapen maar er is wel heel wat in gekruist. De laatste tien jaar worden ze gekruist met Texelaars of zwartblessen. Soms voor het gemak, soms om er wat meer vlees aan te krijgen en soms voor de hobby. Er zijn naar schatting enkele tienduizend Bonte schapen in Nederland.
De vachten die wij van het bonte schaap hebben komen uit eigen kudde.
PIET
Tot het midden van de vorige eeuw kwam je het Skudde schaap in oostelijk Europa, in het gebied tussen de Baltische staten en de Zwitserse Alpen, regelmatig tegen. Skudde schapen waren bij uitstek armelui schapen. Er zat weliswaar niet veel vlees en wol aan de kleine schaapjes maar daar tegenover stond dat ze maar weinig nodig hadden om te overleven. Het kleine dorpsschaap moest zijn kostje opscharrelen in de veengebieden, op de heide en in bergachtige streken.
Arme boeren en dagloners hielden de sombere schapen in kleine kuddes. Het toenemen van de welvaart en de opkomst van commerciële schapenrassen ging ten kosten van de Skudde populatie. Begin jaren tachtig van de vorige eeuw waren er alleen in enkele Duitse dierentuinen nog een paar Skuddes te vinden. Liefhebbers besloten dat het ras niet verloren mocht gaan en zette een fokprogramma op. Inmiddels zijn er in Europa weer enkele duizenden Skudde schapen. Hiermee is het ras weliswaar nog zeldzaam maar uit de gevarenzone.
De naam ‘Skudde’ komt waarschijnlijk uit het Slavisch taalgebied en kan afgeleid zijn van de stad Skuoda in Litouwen, maar evengoed van de Litouws-Poolse lokroep ‘Skudi’ (schapen)
LIES
Een Heidschnucke heeft een dubbele vacht. Dit is een zachte/dikke ondervacht, voor warmte, en een lang harige bovenvacht. Deze bovenvacht dient voor de ruwe weersomstandigheden waarin het dier leeft en geeft een prachtig uiterlijk. In deze kleden kunnen de lange haren los laten. Hierdoor is het kleed niet geschikt voor intensief gebruik en komt het beter tot zijn recht bij decoratief gebruik.
De Heidschnucke kent zijn oorsprong op de voedselarme gebieden van de Lunenburger Heide (Niedersachsen), maar in de laatste jaren ook in de overige gebieden van de Bondsrepubliek Duitsland en in Zwitserland. Door het afgrazen van de heide zorgen ze ervoor dat het typische karakter van het landschap bewaard blijft.
De lammeren zijn zwart bij de geboorte en verkleuren gedurende hun eerste levensjaar. Pas na de eerste scheerbeurt, als het dier ongeveer een jaar oud is, krijgt het zijn kenmerkende grijze kleur.
CONTACT GEGEVENS
Email: info@schapenzacht.nl
Telefoon: +31 6 36 59 30 42
Verzendadres: Mereveldplein 62
3454 CM, de Meern
Nederland
BEREIKBAARHEID
TELEFONISCH & EMAIL
Dinsdag 9:00 - 18:00
Woensdag 9:00 - 18:00
Donderdag 9:00 - 18:00
Vrijdag 9:00 - 18:00
EXTRA INFO